Preferencje Polaków co do współpracowników

Polacy deklarują, że w 2020 r. w miejscu swojego zatrudnienia mile widzieliby osoby bez doświadczenia, obcokrajowców i tych, którzy mieli dłuższą przerwę w zatrudnieniu. Nieprzychylnie nastawieni są na towarzystwo w sferze zawodowej seniorów oraz niepełnoletnich.

Z kim chcemy współpracować?

Firmy podczas tworzenia zespołu zwracają przede wszystkim uwagę na kompetencje miękkie u kandydatów. Do cech idealnego pracownika zaliczyć można pracowitość, lojalność, elastyczność, umiejętność radzenia sobie ze stresem, komunikatywność czy dobrą organizację czasu pracy. Znalezienie osoby, która posiadałaby wszystkie te cechy to żmudne zadanie. Respondenci Raportu Rynek Pracy 360 % odpowiedzieli, że najlepiej pracowałoby im się z osobami bez doświadczenia, obcokrajowcami oraz tymi, którzy mieli przerwę w zatrudnieniu. Skupili się więc głównie na takich cechach jak komunikatywność oraz elastyczność.

Polecamy VI Konferencja Kadry i Płace 2020 - rewolucyjne zmiany

Młodzi mają większy entuzjazm i łatwiej przyjmują krytykę

Według raportu aż 71% ankietowanych odpowiedziało, że chciałoby pracować z osobami bez doświadczenia w danym zawodzie. To dobra informacja dla młodych osób, które dopiero skończyły szkołę i wkraczają na ścieżkę kariery. Warto pamiętać, że brak doświadczenia nie musi być wadą. „Świeżynki” nie mają nawyków z innych firm i łatwiej mogą przyswoić zasady panujące w obecnej organizacji. Dodatkowo charakteryzują się dużym entuzjazmem, co przekłada się na większe zaangażowanie w obowiązki. Oczywiście nie uda im się uniknąć błędów, ale z pewnością łatwiej będzie im się z nimi pogodzić niż pracownikom z większym stażem, którzy wymagają od siebie niezawodności.

Dyspozycyjność – cecha obcokrajowców

Z odpowiedzi respondentów wynika, że chcieliby, aby ich współpracownikami byli obcokrajowcy. Wskazało tak 65% badanych. Dla obcokrajowców przebywających z dala od rodzinnego domu problemu nie powinna stanowić praca w delegacji. Mogą wykazywać się również większą dyspozycyjnością. Spowodowane jest to faktem, iż mniej uwagi poświęcają życiu rodzinnemu. Nie można jednak zakładać, że każdy pracownik cudzoziemiec ma podobne cechy.

Przerwa w zatrudnieniu z korzyścią dla kandydata i firmy

Na trzecim miejscu w zestawieniu najchętniej widzianych współpracowników usytuowały się osoby mające długą przerwę w zatrudnieniu. Często zdarza się, że powracają do zawodu po pewnym czasie i pracują wydajniej. Przystępują do obowiązków zawodowych z nową energią i motywacją. Jeśli przerwa kandydata wynikała z podróżowania, udziału w kursach czy szkoleniach zagranicznych, to zyska on z pewnością w oczach rekruterów.

Z kim nie chcemy współpracować?

Jak wynika z raportu Randstad z 2018 r., dla Polaków praca w miejscu, w którym spotykają się z ludźmi w różnym wieku, jest codziennością. 88% z nas pracuje w wielopokoleniowych zespołach. Mimo tego ankietowani, którzy wzięli udział w raporcie Grupy Progres twierdzą, że najmniej pożądanymi przez nich współpracownikami są seniorzy oraz osoby niepełnoletnie. Nie zapominajmy, że to od aktywnej roli pracodawcy zależy, czy uda się zbudować porozumienie ludzi w różnym wieku i czy to zróżnicowanie będzie korzystne dla firmy.

Seniorzy nie przystosowani do nowoczesnych firm

Duża część ankietowanych nie jest gotowa, aby pracować z seniorami. Ponad połowa osób wskazała taką odpowiedź. Otrzymane wyniki można umotywować negatywnymi cechami, które przypisuje się osobom starszym. Na rynku pracy przyjmuje się, że wiedza zdobyta przez nich często jest już mocno zdezaktualizowana. Niewątpliwą wadą tej grupy pracowników jest brak wiedzy o nowych technologiach. Zazwyczaj także ich znajomość języków obcych nie jest na wysokim poziomie. Mogą również nie posiadać umiejętności niezbędnych do funkcjonowania w nowoczesnych firmach.

Łączenie pracy z nauką zbyt trudne dla nastolatków

Jeszcze mniej osób, bo zaledwie 32% przebadanych, pozytywnie rozpatruje pracę z niepełnoletnimi. Poważnym argumentem, który przemawia za niezatrudnianiem młodych osób, jest kwestia nauki, która zdaniem wielu powinna być na pierwszym miejscu. Nie każdy nastolatek jest w stanie łączyć obowiązki szkolne z zadaniami związanymi z pracą. Młodzi pracują krócej, a w wykonywanych zadaniach nie są samodzielni, co wynika z braku doświadczenia.

Intermentoring metodą na wyrównanie różnic między pracownikami i dzielenie się doświadczeniem

Sposobem na skorygowanie wad starszych (50+) i młodszych (-35) pracowników jest intermentoring, czyli metoda przekazywania sobie wzajemnie wiedzy i doświadczenia. Koncentruje się na mocnych stronach przedstawicieli różnych grup wiekowych. Stają się oni wówczas dla siebie mentorami w różnym zakresie, co w praktyce oznacza naturalny przepływ wiedzy i doświadczeń w danej organizacji.

Polacy są gotowi współpracować z kandydatami deklarującymi brak doświadczenia w zawodzie. Chętnie podzielą obowiązki także z obcokrajowcami oraz osobami z przerwą w zatrudnieniu. Na chęć przyjęcia do zespołu wpływa wiek aplikujących. Wśród osób, z którymi większość Polaków nie jest gotowa współpracować znaleźli się seniorzy i niepełnoletni. Jeśli jednak dojdzie do pracy w wielopokoleniowym środowisku, na pomoc przychodzi intermentoring, dzięki któremu następuje wymiana doświadczeń pomiędzy zatrudnionymi z korzyścią dla organizacji.

Źródła:

1. Raport Rynek Pracy 360 %, Grupa Progres, 2019 r.
2. Raport Monitor Rynku Pracy, Randstad, 2018 r.