Nie ma się co oszukiwać – wypalony pracownik to mało produktywny pracownik. To z kolei prowadzi do obniżenia efektywności i pogorszenia wyników ogólnych firmy. Jak można ograniczyć ten problem?
Wypalenie i depresja – duet zdecydowanie u pracownika niepożądany
Według definicji podawanej przez WHO wypalenie zawodowe to „syndrom wynikający z chronicznego stresu w miejscu pracy, który nie jest skutecznie zarządzany”. Inaczej definiować można to jako wynik głębokiego, długotrwałego stresu, który nie został rozwiązany ani przez pracownika, ani przez jego pracodawcę. WHO w roku 2019 na Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w Genewie zaklasyfikowała wypalenie zawodowe jako oficjalną diagnozę medyczną. Zgodnie też z wytycznymi organizacji najczęstszymi objawami, pozwalającymi na wstępną diagnozę są: wyczerpanie i brak energii, zwiększenie dystansu do pracy (negatywne odczucia/ cynizm w stosunku do wykonywanej pracy) czy zmniejszenie wydajności w wykonywanym zawodzie. Jak podkreśla WHO: „Wypalenie odnosi się szczególnie do zjawisk w kontekście zawodowym i nie powinno być stosowane do opisywania doświadczeń w innych dziedzinach życia”. Problem jaki stanowi zjawisko wypalenia zawodowego poruszany jest w rzeczywistości od lat, a samo wypalenie nie jest niczym nowym i nie pojawiło się nagle. Psycholog Herbert Freudenberger już w roku 1974 opublikował jedną z pierwszych prac naukowych na ten temat.
Często jednym z czynników wpływających na pojawienie się wypalenia zawodowego lub zintensyfikowania jego objawów jest depresja. Pracownik z depresją zaczyna być mniej wydajny, mniej zadowolony z pracy, brakuje mu energii. Bez cienia wątpliwości duet ten jest zdecydowanie niepożądany.
Styl zarządzania zasobami ludzkimi i organizacją a inne czynniki wpływające na wypalenie zawodowe
Zadać można sobie pytanie, co sprawia, że tak dużo ludzi, a obecnie coraz więcej młodych ludzi, czuje się wypalonych zawodowo. Za źródło zmniejszonej wydajności pracownika wskazuje się często samego pracownika, co niestety jest często chybioną diagnozą. Jest takie stare powiedzenie, że ryba psuje się od głowy. W firmach często jest podobnie. Zły lub wybrakowany styl zarządzania zasobami ludzkimi oraz całą organizacją znacząco wpływają na samopoczucie na płaszczyźnie zawodowej, a w efekcie na pojawianie się wypalenia wśród pracowników. Co mamy rozumieć przez zły lub wybrakowany styl zarządzania? Otóż wg niejakiego Lewina-Lipitta-White’a wyróżniamy trzy podstawowe style zarządzania – demokratyczny, liberalny oraz autokratyczny. I o ile każdy z nich ma swoje pozytywy, w zależności od konkretnej sytuacji w firmie, to niestety nieumiejętność zarządzania ludźmi potrafi niewiarygodnie zadziałać na całą organizację. Takimi niepożądanymi działaniami są nieumiejętność delegowania zadań i komunikacji, wprowadzanie nerwowej atmosfery, brak wyrozumiałości dla pracowników czy szukanie najdrobniejszych, często mało istotnych błędów lub uchybień. Aby zminimalizować ryzyko pojawienia się wypalenia zawodowego w twojej firmie, dopasuj styl zarządzania do potrzeb i ogranicz działania, które mogą być zarzewiem nawet depresji.
Autor: Sara Rudzińska
