Obecnie zgodnie z regulacją art. 113 ust. 1 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: „VATu”) Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, u którego wartość sprzedaży, z wyłączeniem podatku, nie przekroczyła w poprzednim ani bieżącym roku podatkowym kwoty 200 000 zł.
Wskazane zwolnienie nie ma charakteru generalnego, bowiem art. 113 ust. 13 VAT-u przewiduje szereg podmiotów (podatników), które nie mogą skorzystać z takiego prawa, a do który m.in. zaliczamy podatników świadczących usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.
Założeniem proponowanej zmiany ma być ułatwienie poprzez zmniejszenie kosztów dostępu do usług pomocy prawnej zwłaszcza dla konsumentów, czy drobnych przedsiębiorców. Skorzystać mogą również prawnicy czy doradcy, którzy świadczą swoje usługi na poczet danej kancelarii w oparciu o kontrakty B2B, może to też ewentualnie ograniczyć koszty księgowe ponoszone przez takie podmioty (konieczność obliczania należnego podatku VAT).
Do wad założonego pomysłu będzie można zaliczyć samo ograniczenie kwotowe - zwolnienie jedynie do kwoty 200 000,00 PLN oraz fakt, że zwolnienie takie objęłoby w praktyce jedynie małe podmioty (jednoosobowe działalności gospodarcze), nie miałoby żadnego znaczenia dla większych kancelarii czy biur doradczych. W przypadku radców prawnych, którzy mogą być zatrudnieni w oparciu o umowę o pracę, jak również w przypadku innych doradców może to wzmocnić zjawisko preferowania zawierania kontraktów B2B.
Nie jest również wiadome czy krąg podmiotów świadczących usługi prawnicze czy doradcze miałby zostać enumeratywnie ograniczony do np. podmiotów profesjonalnie świadczących usługi prawne czy doradcze np. adwokat, radca prawny, doradca podatkowy, doradca restrukturyzacyjny, doradca finansowy, czy też zwolnienie takie miałoby obejmować po prostu wszystkie podmioty świadczące usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa bez posiadania stosownych uprawnień w tym zakresie. W tym drugim wariancie mogłoby to prowadzić do trudności interpretacyjnych „usług prawniczych” czy „usług doradztwa”. Można również spodziewać się negatywnego stanowiska co do proponowanej zmiany ze strony Ministerstwa Finansów, który może to klasycznie argumentować ograniczeniem wpływów budżetowych.
Autor: Paweł Szalewicz
