Opisany stan faktyczny stanowił podstawę do wystąpienia do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.
Na gruncie tej sprawy konieczne było zbadanie, w jaki sposób należy rozumieć pojęcie „nieodpłatnego świadczenia”, gdyż nie jest ono precyzyjnie zdefiniowane w ustawie o CIT.
Podatnik chciał uzyskać odpowiedź na pytanie, czy wynegocjowany przez spółkę okres bezczynszowego korzystania z nieruchomości powinien zostać rozpoznany jako nieodpłatne świadczenie ze strony wynajmującego, a tym samym spowodować rozpoznanie przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.
W ocenie podatnika wynegocjowany okres bezczynszowego najmu powoduje zmniejszenie ceny za wynajem nieruchomości w czasie objętym umową, a tym samym nie będzie stanowił nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się z podatnikiem, przywołując przepis ustawy o CIT, zgodnie z którym jako przychód traktowane są w szczególności: wartość otrzymanych rzeczy lub praw – nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Wyjątek stanowią świadczenia związane z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe (w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie (art. 12 ust. 1 pkt 2)).
Na gruncie tej sprawy konieczne było zbadanie, w jaki sposób należy rozumieć pojęcie „nieodpłatnego świadczenia”, gdyż nie jest ono precyzyjnie zdefiniowane w ustawie o CIT. W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej „dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenie należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niewiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy”.
Przyjęto zatem, iż do uznania danego świadczenia jako nieodpłatnego (w rozumieniu art. 12 ust 1 pkt 2 ustawy o CIT) niezbędne jest zaistnienie takiego stosunku prawnego, na podstawie którego jedna strona dokonuje określonego świadczenia, zaś druga to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zauważył, iż warunkiem uznania świadczenia za nieodpłatne jest brak świadczenia wzajemnego.
Warto tutaj odnotować stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który zauważył, iż zgodnie z ustawą o CIT „każde świadczenie uzyskiwane przez podmiot w sytuacji, gdy ten podmiot wykonuje analogiczne świadczenie na rzecz podmiotu, od którego uzyskuje świadczenie, nie ma charakteru nieodpłatnego”.
Opierając się na takiej wykładni przepisu z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, stwierdzono, iż wynegocjowanie bezczynszowego okresu najmu w sytuacji, kiedy rozpatrywana umowa jest świadczeniem ciągłym, regulującym obowiązki stron na okres 3 lat, powinno być uznawane jako zmniejszenie ceny za najem w czasie obowiązywania umowy. Zatem nie można uznać, iż podatnik powinien rozpoznać przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Na podstawie tej interpretacji przyznano rację podatnikowi.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 stycznia 2018 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.460.2017.2.IZ
