Zgodnie z brzmieniem art. 5 pkt 2 Umowy Modelowej OECD w sytuacji, gdy informacje będące w posiadaniu umawiającego się państwa nie są wystarczające do udzielenia informacji żądanych przez drugie umawiające się państwo, państwo udzielające tych informacji ma obowiązek zebrać wszelkie informacje, które może uzyskać zgodnie ze swym prawem krajowym, aby udzielić żądanych przez to drugie państwo informacji, nawet gdy nie potrzebuje tych informacji dla swych własnych celów podatkowych.

Całkowity brak międzynarodowej współpracy w sprawach podatkowych pomiędzy państwami rozwiniętymi, w szczególności północnoamerykańskimi i należącymi do Unii Europejskiej, a państwami (terytoriami) stosującymi z perspektywy tych pierwszych państw szkodliwą konkurencję podatkową, był jedną z kluczowych przyczyn globalnego kryzysu finansowego. Państwa (terytoria) powszechnie uważane za stosujące nieuczciwą konkurencję podatkową mogły być bowiem z powodzeniem wykorzystywane nie tylko do międzynarodowego unikania opodatkowania, ale także do uchylania się od opodatkowania oraz prania brudnych pieniędzy poprzez ich opodatkowanie. Powyższy fakt wynikał przede wszystkim z prawa krajowego jurysdykcji offshore, które, co do zasady, nie przewidują ani żadnej formy ewidencjonowania transakcji dokonywanych przez spółki międzynarodoweinkorporowane na ich terytoriach, ani jakiegokolwiek nadzoru nad tymi jednostkami.