Z uwagi na istniejący problem co do przypisania sprzedaży lodów „na wynos” i lodów „na miejscu” właściwej stawki podatku VAT, podatnik prowadzący punkt sprzedaży takich właśnie lodów wystąpił do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wyjaśnienie, którą stawkę podatku VAT należy zastosować do konkretnego „rodzaju” lodów.
Jeśli konsumujemy produkt przygotowany z kunsztem w przytulnym miejscu, zaaranżowanym przez przedsiębiorcę na potrzeby prowadzenia lodziarni, to nabywamy usługę opodatkowaną stawką 8%. Jeśli zaś zamierzamy spożyć lody poza miejscem ich sprzedaży, to nabywamy towary, ze stawką 5%.
Zdaniem podatnika sprzedaż lodów „na wynos” będzie opodatkowane stawką podatku VAT 5%. Sprzedaż lodów „na miejscu” opodatkowane stawką 8%. Organ podatkowy zgodził się z tym stanowiskiem. Skąd taka różnica? Odpowiedź jest bardzo prosta. Sprzedaż lodów „na wynos” to dostawa towarów, „na miejscu” zaś to świadczenie usług. W klarowny sposób wyjaśnił tą subtelną różnicę Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku C-231/94, gdzie wskazał, iż „transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług) charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania, (przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi), wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług”. Dostawa towarów charakteryzuje się tym, że „poza dostawą artykułów żywnościowych transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu”.
Mówiąc w skrócie, jeśli konsumujemy produkt przygotowany z kunsztem w przytulnym miejscu, zaaranżowanym przez przedsiębiorcę na potrzeby prowadzenia lodziarni, to nabywamy usługę. Jeśli zaś zamierzamy spożyć lody poza miejscem ich sprzedaży, to nabywamy towary.
Wszystko co nie mieści się w kategorii dostawy towarów należy traktować jako świadczenie usług.
Art. 7 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez świadczenie usług rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu (art. 8 ustawy o VAT). W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zatem wszystko co nie mieści się w kategorii dostawy towarów należy traktować jako świadczenie usług.
Wspomnieć też trzeba, że do prawidłowego ustalenia stawki podatku VAT konieczne jest właściwe przyporządkowanie danej usługi lub dostawy towarów do odpowiedniej klasyfikacji statystycznej. „Należy wyjaśnić, że klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), która dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.) obowiązuje do dnia 31 grudnia 2018 r.”.
Jednak aby zgłębić ten temat, konieczna jest mocna kawa. Wypijecie ją Państwo na miejscu czy na wynos?
Źródło: Interpretacja z dnia 17 maja 2018 r. 0111-KDIB3-1.4012.160.2018.2RSZ
Autor:
Mikołaj Stanisławski
Od 2017 r. związany z kancelarią Russell Bedford Poland. W 2007 r. ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2008-2011 r. odbył aplikację adwokacką. Od 2011 r. wpisany na listę adwokatów przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie. W 2016 r. ukończył Podyplomowe Studium Podatków i Prawa Podatkowego UW. Specjalizuje się w sprawach podatkowych oraz karno-skarbowych.
