Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 15 października 2020 r. wskazuje, że polskie przepisy dotyczące korekty podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług są niezgodne z unijnymi regulacjami.

Tak często powtarzane ostatnio hasło „praworządność” przeżywa swoją wątpliwą karierę w Polsce od momentu rozpoczęcia czystki w szeregach czasami bardzo zasłużonych sędziów. Niektóre z państw członkowskich wykorzystują tę sytuację do uogólnionego negowania prawidłowości działania sądów w Polsce, co objawia się między innymi blokowaniem europejskiego nakazu aresztowania (ENA). Rzecznik generalny TSUE Campos Sánchez-Bordona orzekł, iż jest to działanie nie licujące z unijnym prawem.

Na początku maja 2020 r. opublikowany został długo wyczekiwany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie ustalania miejsca prowadzenia działalności dla potrzeb VAT. W jego świetle fakt posiadania spółki zależnej na terytorium kraju nie jest okolicznością decydującą o istnieniu stałego miejsca prowadzenia działalności w tym kraju. Przeprowadzenie dodatkowej analizy, oprócz otrzymania oświadczenia od zamawiającego może być wymagane, nie powinno jednak obejmować badania relacji handlowych między zamawiającym a jego kontrahentami, w tym jego jednostkami zależnymi.

Trybunał wskazał, że zgodnie z jego orzecznictwem za „nadzwyczajne okoliczności” można uznać zdarzenia, które ze względu na swój charakter lub źródło nie wpisują się w ramy normalnego wykonywania działalności danego przewoźnika lotniczego i nie pozwalają mu na skuteczne nad nimi zapanowanie, przy czym te dwie przesłanki są kumulatywne. Usterki techniczne związane z przeglądem statku powietrznego jako takie nie mogą zasadniczo stanowić „nadzwyczajnych okoliczności”.

Sąd Okręgowy w Warszawie uznał za nieważną umowę kredytu „frankowego” państwa Dziubaków. To w sprawie tej umowy Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Luksemburgu wydał głośno komentowaną opinię z 3 października 2019 r.

Sąd rozstrzygał spór związany z wykładnią art. 49 ust 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz. 1083). Zgodnie z tym przepisem, w przypadku spłaty całości kredytu przed terminem określonym w umowie, całkowity koszt kredytu ulega obniżeniu o te koszty, które dotyczą okresu, o który skrócono czas obowiązywania umowy, chociażby konsument poniósł je przed tą spłatą.

W wyroku EVN Bulgaria Toplofikatsia (C-708/17 i C-725/17), wydanym w dniu 5 grudnia 2019 r., Trybunał zbadał zgodność z prawem Unii przepisów krajowych dotyczących dostarczania energii cieplnej i orzekł, że dyrektywa 2011/83 w sprawie praw konsumentów (1) i dyrektywa 2005/29 dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych (2) nie stoją na przeszkodzie przepisom krajowym zobowiązującym właścicieli mieszkania w budynku, w którym jest wspólnota mieszkaniowa, przyłączonym do sieci ciepłowniczej do uczestniczenia wkosztach zużycia energii cieplnej w częściach wspólnych i w instalacji wewnętrznej budynku, chociaż indywidualnie nie zamawiali dostarczania ogrzewania i nie używają go w swoich mieszkaniach. 

Od tygodnia niemal wszystkie branżowe portale przepełnione są komunikatami o wyroku TSUE w sprawie kredytu, którego wartość była wyrażona w polskiej walucie, ale indeksowana została do kursu franka szwajcarskiego. Wyrok TSUE dotyczył co prawda wyłącznie sprawy Państwa Dziubak i ich sporu z Raiffeisen Bank International AG, ale argumentacja, którą posłużył się TSUE ma miejscami charakter uniwersalny i może stanowić mocny argument w walce konsumentów z bankami. 

Prawo UE dotyczące pasażerów lotniczych zostało wzbogacone o nowy wyrok TSUE. Zgodnie z nim w przypadku lotu łączonego obowiązek zapłaty odszkodowania na rzecz pasażerów spoczywa wyłącznie na obsługującym dany lot przewoźniku lotniczym.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 maja orzekł, że emitenci kart paliwowych, a także ich klienci, nie mogą odliczać podatku VAT od zakupionego paliwa, co może znacząco zmienić dotychczasowy sposób rozliczeń. Wyrok nie dotyczy koncernów paliwowych.